Chłodnego poranka, 10 września osoby niewidome i słabowidzące z Koła Terenowego Polskiego Związku Niewidomych w Hajnówce wraz z przewodnikami i w towarzystwie wiceprezes Zarządu Okręgu Podlaskiego PZN w Białymstoku, odbyli niesamowitą podróż. I choć trasa nie była daleka, bo wszystko działo się około 25 kilometrów od Hajnówki, to moc atrakcji jakie czekały na nas sprawiły, że był to niezapomniany czas.

Początkowo udaliśmy się do Galerii im. Tamary Sołoniewicz. Zwiedziliśmy wystawę malarstwa przedstawiającą pejzaże leśno-łąkowe, drewnianą architekturę, w tym również sakralną czy prace abstrakcyjne lokalnych artystów i nie tylko. To w gminie Narewka od ponad 20 lat odbywają się plenery rzeźbiarskie i malarskie. Druga wystawa poświęcona była patronce galerii. Osobie, która Polsce i światu za pomocą kamery pokazała tutejszą mniejszość etniczną. Poznaliśmy niezwykłą historię zdjęć z planu filmowego, które przeleżały 35 lat na strychu jednego z domostw. Ukazują one codzienne życie na wsi: żniwa, sianokosy, lecz również spracowane dłonie czy pomarszczone twarze. Instruktor kultury w Galerii Sztuki, Pani Kasia tak ciekawie opowiadała o historii regionu, że z przyjemnością przedłużyliśmy nasz pobyt w tym miejscu. W Izbie Regionalnej niesamowite wrażenie wywarła na nas makieta przedwojennej Narewki, ulepiona z gliny przez uczniów szkoły podstawowej w Narewce, którą mogliśmy obejrzeć również dotykiem. Z wielką szczegółowością przedstawiono na niej między innymi cmentarz, dwuspadowe dachy domów, rzekę z mostami czy koło młyńskie.

Dowiedzieliśmy się, że Narewka, obecnie licząca niecałe 1000 mieszkańców, ma bardzo bogatą historię oraz tradycje szklarskie. Być może kiedyś spełni się marzenie Pani Kasi o odnalezieniu miniaturowych szklanych książek. Można też było zobaczyć wiele przedmiotów opowiadających historię i zwyczaje mieszkańców: haftowane tkaniny, makatki i ręczniki, mazerowane kufry czy ręcznie malowaną ceramikę.

Dziękując pani Kasi za lekcję etnografii udaliśmy się do „Dworu Bartnika” w Narewce. Jak zapewniają gospodarze obiektu, prawdziwi pasjonaci pszczelarstwa, można tu doznać leczenia lasem, miodem i ogrodem. I nic bardziej mylnego! Początkowo życzliwi właściciele z wielkim zamiłowaniem i wiedzą oprowadzili nas po mieszczącym się na terenie obiektu muzeum pszczelarstwa. Znajduje się w nim prawie dwa tysiące eksponatów m.in. zegarki, zastawy stołowe, medale, słomiane ule, banknoty czy krawaty, a wszystkie opatrzone oczywiście motywem pszczelarskim. Były też tam butelki z trunkami czy wiekowe urządzenia pszczelarskie. Wspaniałe opowieści, często humorystyczne, o tych pożytecznych owadach będących symbolem zgody w społeczeństwie wysłuchaliśmy podczas przejażdżki pojazdem wolnobieżnym po puszczańskiej okolicy, która była dla nas ciekawą atrakcją. Po powrocie do skansenu czekał już na nas akordeonista, ciepły poczęstunek i wspólna biesiada przy ognisku. Można było także zakupić wyroby z rodzinnej pasieki, a wśród nich bardzo cenny miód z pyłkiem, mleczkiem pszczelim i propolisem.

Zanim wyruszyliśmy w drogę powrotną do Hajnówki, był jeszcze czas na relaks i spacer po pięknym ogrodzie z oczkiem wodnym, domkiem do uloterapii, wodospadami, jesiennymi kwiatami i rzeźbami, w tym rzeźbą Świętego Ambrożego, patrona pszczelarzy. To był bardzo udany dzień. I mimo, że chłodny to bardzo kolorowy. Piknik integracyjny został współfinansowany ze środków otrzymanych od Gminy Miejskiej Hajnówka oraz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Sponsorem wydarzenia była również Piekarnia Podolszyńscy, za co serdecznie dziękujemy.

Wielkimi krokami zbliża się jesień, magiczna pora roku, która osobom niepełnosprawnym wzrokowo kojarzy się z ich świętem. Z okazji nadchodzącego „Dnia Białej Laski” życzę wszystkim osobom z niepełnosprawnością i ich rodzinom, jak najwięcej radości na co dzień, wytrwałości oraz spełnienia planów zawodowych i życiowych.

Alicja Plis