Puszczę  Białowieską  zamieszkiwały  w  czasach  średniowiecza  między  innymi  plemiona jaćwieskie,  a  następnie  ziemie  te,  położone  na  zachodnich  krańcach  Wielkiego  Księstwa Litewskiego, były terenem osadnictwa polskiego z zachodu i białoruskiego ze wschodu. Żyli tu zarówno mieszczanie, szlachta i bojarzy, ludność pańszczyźniana, jak i mieszkańcy wolni,
osiedli we wsiach królewskich tworzonych z woli Króla, by strzec jego terytorium. Analizując historię  osadnictwa  Puszczy  zauważyć  można  również  obecność  innych  narodów  i  grup etnicznych,  takich  jak  Żmudzini,  Rosjanie,  Ukraińcy,  Żydzi,  Cyganie,  Niemcy,  a  nawet Tatarzy. Ciekawym tego przykładem jest miejscowość Bernacki Most (w gminie Narewka),
gdzie w 1761 roku na uroczysku Osowe, z woli króla Augusta III, osadzony został Stolnik Inowrocławski  August  Bernacki.  Następnie  Bernacki  Most  trafił  w  ręce  tatarskiej  rodziny Ajdzikiewiczów,  a  potem  przez  kilkadziesiąt  lat  był  zamieszkiwany,  poza  Polakami,  przez Białorusinów i Rosjan oraz osadników niemieckich. Dodać należy jeszcze osiadłych tu Żydów, Cyganów  oraz  potomków  Szwedów  i  Francuzów  pozostałych  po  licznych  wojnach. Polikulturowość  regionu  sprawiła,  ze  wielu  niepiśmiennych  mieszkańców  płynnie  władało kilkoma językami: polskim, białoruskim, ukraińskim, hebrajskim, rosyjskim czy niemieckim. Wszystkie  te  okoliczności  wytworzyły  specyficzny,  ogromny  konglomerat  kulturowy,  w którym przenikają się odmienne obyczaje, języki, religie i kultury, gdzie nierzadko spotkać można stojące obok siebie kościoły, cerkwie, synagogi i meczety.
Odczuwamy  zatem  konieczność  prezentacji  i  obowiązek  przypomnienia  obecnym mieszkańcom, jak również licznie przybywającym turystom, kultury narodów zamieszkujących obecnie region Puszczy Białowieskiej i narodów, o których pozostała jedynie pamięć ludzka oraz obiekty materialne, takie jak liczne pamiątki, kirkuty, meczety, synagogi, cmentarze.
Białowieskie  Integracje  Artystyczne  „Peretocze”  prezentują  wartości  duchowe  terenu niezwykle zróżnicowanego pod względem kulturowym, wyznaniowym i narodowościowym.
Południowo-wschodnia Białostocczyzna należy do jednego z najciekawszych w Polsce, na co z pewnością oddziałały wzajemne wpływy sąsiadujących ze sobą krajów. Wpływy te doskonale obrazuje tradycja muzyczna, będąca mozaiką różnych stylów i manier wykonawczych.
„Peretocze” jest symbolem otwartości, to białoruska nazwa wrót stodoły – przedtocza, miejsca spotykanego u  wszystkich  zamieszkałych  tu  narodów,  w  którym  niegdyś  kwitło  życie kulturalne i towarzyskie, gdzie odbywały się wesela i zabawy wiejskie.
Prezentacja kultury wielu narodów jest niezwykle istotna, gdyż przybliża mieszkańcom historię ziemi,  na której żyją i  pobudza do refleksji na temat  swoich korzeni.  Świadomość własnej tożsamości pomaga także zrozumieć, dlaczego spotyka się takie a nie inne nazwy miejscowości i uroczysk, z jakimi wydarzeniami związane są pozostałe tu żydowskie i niemieckie cmentarze,
jak wyglądała kiedyś kultura tradycyjna.